The Dibs (B) Sunday Evening Blues powered by be-MINE Blues CC Muze Zolder (11-07-2021) report & photo credits: Freddie info club: CC Muze Zolder info organisatie: be-MINE Blues info band: The Dibs © Rootsville 2021

De discussie waarom "Extra Napkins" maar een kort leven was beschoren zullen we maar in het midden laten. Gelukkig hebben we deze band nog voor de Corona-lockdown kunnen beleven op de 16de editie van Hookrock. Veel positiever nieuws kwam er dan dat uit het verval van de ene groep er een andere kwam te ontstaan met als naam "The Dibs". De tam-tam was in volle hevigheid beginnen werken maar de quote "I heard it trough the grapevine" wou ik toch eerst wel even zelf beleven en dat konden we op vrijdag 02 juli tijdens het eerste post-corona blues festival in België..."Hookrock".

Wie er in Diepenbeek ook present tekenden was de kompelploeg van "be-MINE" die dit vijftal kwam te programmeren voor hun "Sunday Evening Blues". Een schitterend initiatief waarvan we de kick-off konden beleven op zondag 27 juni met de Limburgse trots "Blues Lee" (concert report). Over een stoflong hoeven we ons heden ten dage niet zo veel zorgen meer te maken maar we hebben nu wel andere katjes te geselen. Met in de aanslag onze mijnwerkerslamp, oftewel "Davy" zoals in het vakjargon, en een knalgele kanariepiet trokken mijn compagnon de route dan maar richting "CC Muze" in Heusden-Zolder voor de tweede nightshift van deze "Sunday Evening Blues". De "Heilige Barbara" had helaas verstek laten gaan voor dit concert maar voor de rest waren alle zitjes weerom trouw bezet en waren we zo klaar om af te dalen in de mijnschacht van soul en soulvolle blues. Al was er bij sommigen een misverstand i.v.m. het aanvangsuur. Daar de buurt hier een beetje als "Little Italy" kleurt begonnen "The Dibs" eraan tegen 07.00PM, de Italiaantjes indachtig. Ons kon het niet schelen want wij waren er voor de muziek maar helaas waren de MC en huisfotografe niet van de verandering op de hoogte ;-)

Als een Fenix kwam uit het as van "Extra Napkins" dus deze "The Dibs" te verrijzen. Opmerkelijk genoeg is frontman en soulshouter Peter Jacobs de enige overlevende van die band. Gitarist Marc Lormans vond zo nog even asiel bij "Women's Blues" maar een vaste verblijfsvergunning zat er bij Dominique Wenta niet in. Roffelaar en tamboer Sven Bloeme kreeg dan weer een green card bij "Stef Paglia", een band die hier op 19 september ten tonele zal verschijnen. Van bassit Guy Engelen geen verder nieuws maar we zullen maar stellen van geen nieuws is goed nieuws.

Verder naar "The Dibs" dan met voor de rest niets dan vertrouwde gezichten. Als leadgitarist is er Stanley Patty die na een leven bij "Black Cat Biscuit" zijn skills terug kan etaleren bij deze "The Dibs". Verder is er Bird Stevens die naast zijn fulltime job als bezieler van "Tub Tumper Records" in Nederland terug die gitaar met de dikke snaren rond de nek komt te hangen. Last but not least zijn er de broertjes Mo en Franky Gomez. Franky zal iedereen zich nog wel herinneren als één van de beste shuffler's in Nederland. Zijn bro' Mo en eveneens gitarist is hier in Belgenland een ietsje minder bekend. Toch waren ook zij twee van de steunpilaren bij de indrukwekkende "The Big Four" waarvan ook Bird Stevens met JB Biesmans de dienst kwamen uit te maken en waarvan we hopen nog eens iets van ze te gaan horen. Dat was nog eens ongeëvenaarde klasse!

Gonna be a long night, it's gonna be all right, on the nightshift zoals Lionel Richie en zijn Commodores destijds kwamen te verkondigen. Marvin Gay en Jackie Wilson komen hier vanavond niet aan bod maar des te meer de soul van James Carr en Little Milton. Met nummers als "Addicted To No Sleep" en "Take My Love" weten de onwetende hier al meteen welke richting het zal uitgaan. En met James Carr zijn "Pouring Water On A Drowning Man" uit 1967 bevinden we ons midden in het spectrum van klassieke soul.

Op Otis Rush zijn "Killing My Love" en Ronnie Earl's "Blind Love" kan Stanley Patty, comme un vrai Steve Cropper, bij wijlen kiekebisj opwekkende staaltjes van zijn kunnen laten horen. Met Chuck Willis' zijn "Feel So Bad" uit alweer 1956 weet Peter zijn soulvolle klankkleur volledige aandacht van de zaal naar zich toe te trekken en de alles ondersteunende ritme sectie van Franky Gomez en de bassgrooves van Bird Stevens maken het plaatje compleet, en zo werd het tijd om de kompels even naar buiten te laten voor wat frisse en gezuiverde lucht.

Met een instrumentaal nummertje pikken die van "The Dibs" de draad weer op. Het daaropvolgende "I'm A Little Mixed Up" dateert al van 1961, eentje waarmee Betty James en het Chess label van Phil en Leonard Chess de toen rhythm 'n blues charts kwamen in te duiken. Tijd dan voor wat shiver 'n shake met Magic Sam's "You Belong To Me". Een mix van 60-ties soul en de onmiskenbare Chicago blues, enkel een "horny" section ontbreekt hier nog om de boel op stelten te zetten.

Tussen West-Coast en Soulblues krijgen we ook nog een dosis funky soul 'n blues met "That’s what love will make you do" uit 1972 waarbij we "1" ding gingen beseffen...Time flies when you're having fun. De "MC" moest nog iets doen alvorens langs de kassa te passeren en onder luid gejuich kwam er dan een bisser ook al was Engeland-Italië hiernaast al aan de gang. "I Like It Like That" is dan de outswinger van deze nightshift met deze "The Dibs" en helaas kan en mag er niet gedanst worden maar een sing-a-long was dan weer wel aan de orde...let's here it for the be-Mine choir...I like it like that...

Onze kanariepiet bleef er stil bij en zo ook wij van deze toch prachtige en soulvolle set. Dedjuu, moest de Peter nu ook nog eens in alle diversiteit zwart zijn geweest ;-) De liefhebbers van Tom Waits moeten nu al 29 augustus aanvinken in hun agenda (en kaartjes bestellen natuurlijk) want dan staat hier op het podium het Limburgs equivalent van deze meesterlijke songsmid, met name "Big Joe & Phantom 309". Muzikaal genot en entertainment ten top! Voor meer info van deze "Sunday Evening Blues" en de rest van de concerten bezoek ook de website van be-MINE blues. Rest er ons nog de bus naar Varenwinkel...